Detroit: Actueel

Het professionele honkbalteam uit Detroit, de Detroit Tigers, heeft sinds 1901 meer dan 18.000 wedstrijden gespeeld in de Major League Baseball. De grootste nederlaag in de geschiedenis leed de ploeg in 1912 tegen de A’s uit Philadelphia: 24-2. Hierbij moet wel worden aangetekend dat Detroit toen alleen amateurs opstelden omdat de gehele selectie weigerde te spelen nadat sterspeler Ty Cobb was geschorst wegens het mishandelen van een toeschouwer die hem had lastiggevallen.

Afgelopen week speelden de Detroit Tigers op woensdag 9 september thuis tegen de Brewers uit Milwaukee. Het team uit de Motor City wist, in een door de coronacrisis nog altijd leeg stadion (Comerica Park), geen enkel punt te scoren en kreeg een ongenadig pak slaag: 0-19. Na afloop van de wedstrijd reageerde Tigers-coach Ron Gardenhire laconiek: ‘It’s only one game, and we’ll go on from there.’ De dag daarna verloor Detroit echter opnieuw met grote cijfers van de Brewers (2-12), en op zaterdag 12 september waren de Chicago White Sox met 14-0 veel te sterk.

Met nog 15 wedstrijden te spelen in het door covid-19 ingekorte reguliere seizoen – 60 wedstrijden in plaats van 162 – hebben de Tigers (20-25; 20 keer winst, 25 keer verlies) nog een kleine kans de play-offs te halen. Slechter dan het dramajaar 2003 (43-119 verloren) zal het dit jaar niet worden. Maar de tweede week van september gaat wel de geschiedenisboeken in als een van de beroerdste weken van het team ooit. Met als onbetwist dieptepunt de 0-19 shutout loss tegen Milwaukee.

Ander (corona)nieuws uit Detroit:
– Afgelopen week viel er in Detroit geen enkele coronadode te betreuren. Het aantal Detroiters dat is overleden aan de gevolgen van het coronavirus staat inmiddels op 1513 (30 augustus: 1510 doden, 2 augustus: 1486 doden, 21 juni: 1428 doden, 24 mei: 1366 doden, 26 april: 1101 doden, 29 maart: 125 doden, 15 maart: 0 doden).

Bronnen:
Tigers (Est. 1901) probably just played their worst game ever
Tony Paul The Detroit News Sep 9, 2020
Detroit Tigers suffer the largest shutout loss in team history; so who are these guys?
Evan Petzold Detroit Free Press Sep 9, 2020

Naast het oerlelijke stadhuis van Detroit staat sinds 1958 het Spirit of Detroit-monument (zie bovenstaande foto). Het bronzen standbeeld houdt in zijn linkerhand een bol vast die goddelijkheid symboliseert en in zijn rechterhand een familie die alle menselijke relaties symboliseert. Op een plakkaat onder het monument staat het volgende: ‘The artist expresses the concept that God, through the spirit of man, is manifested in the family, the noblest human relationship.’ Achter het beeld staan de zegels van de stad Detroit en Wayne County, en een tekst uit 2 Korintiërs 3 vers 17: ‘Now the Lord is that Spirit: and where the Spirit of the Lord is, there is liberty.’ Hoop en vooruitgang is wat het kunstwerk moet uitdrukken. De Spirit of Detroit hoort tot de meest herkenbare symbolen van de stad, en verschillende lokale overheidsdiensten gebruiken het als logo. Bij belangrijke sportprestaties wordt het beeld gehuld in een shirtje van een team uit Detroit.

Er zijn in Detroit inmiddels meer mensen aan de gevolgen van het coronavirus overleden als tijdens de Spaanse Griep tussen januari 1918 en december 1920, namelijk 1.500. 1.500 mannen, vrouwen, vaders, moeders, grootouders en ook kinderen: in april stierf de 5-jarige Skylar Herbert, tot op heden de jongste covid-19-dode in Michigan. Burgemeester Mike Duggan heeft maandag 31 augustus uitgeroepen tot Detroit Memorial Day, een dag waarop wordt stilgestaan bij het enorme verlies aan levens in de stad tussen maart en augustus door het coronavirus. De herdenking zal om 8.45 uur van start gaan met het luiden van de kerkklokken ter ere van alle Detroitse coronadoden. Voor de nabestaanden zal Belle Isle, een staatspark op een eiland in de rivier de Detroit, worden opengesteld. Verspreid over Belle Isle staan grote fotoborden van de slachtoffers waar men tijdens een zogenaamde Memorial Drive langs kan rijden. Alle families krijgen een programmaboekje met daarop een fotocollage van de kunstenaar Eric Millikin (zie de bovenstaande foto). Millikin heeft met de foto’s van coronadoden een collage in de vorm van de Spirit of Detroit gemaakt. ‘It’s absolutely immeasurable. These people — they touched so many other people, and they will never get the chance to touch them again,’ zei hij dit weekend in de Detroit Free Press. Op dinsdag 1 en woensdag 2 september kunnen ook andere Detroiters een rondje over Belle Isle langs de portretten maken.

Bronnen:
101 years ago: When the Spanish flu ravaged Detroit
Jocelynn Brown The Detroit News Apr 4, 2020
One mural. 900 faces: ‘It didn’t have to be this bad’
Tresa Baldas Detroit Free Press Aug 29, 2020

De zakenman en miljardair Dan Gilbert heeft het afgelopen decennium een belangrijke rol gespeeld in de wederopstanding van Detroit. Gilbert wordt in 1962 geboren in de Motor City. Als peuter verhuist hij vervolgens met zijn familie naar de voorstad Southfield. De jonge Dan keert nog wel vaak terug naar Detroit. Hij bezoekt er wedstrijden van de Detroit Tigers en zowel zijn vader (bar) als opa (autowasserette) hebben er een bedrijf. ‘People my age, we would hear from our parents and grandparents who were raised in Detroit about how great this city was, from 1900 to the 60s. But none of us had any memory of that,’ herinnert Gilbert zich in 2013.

Ondernemen zit er bij Gilbert al vroeg in. Zo koopt hij als 9-jarig jongetje goedkoop snoep bij de vader van een vriendje in, om dit op het schoolplein met winst door te verkopen. Enkele jaren later bestiert Gilbert zelfs een koeriersdienst waarbij in de winkel gekochte pizza’s door vriendjes op de fiets worden afgeleverd bij mensen in de buurt. De tent wordt na een klacht van lokale restaurants bij de gezondheidsinspectie gesloten. ‘He started paying attention to business at a very early age, when we were interested in girls, music and sports,’ aldus een jeugdvriend van Gilbert.

Gilbert studeert uiteindelijk als meester in de rechten af aan Wayne State University, waarna hij gedurende enige tijd als makelaar werkt. Als de twintiger zich echter realiseert dat er met de verkoop van hypotheken meer te verdienen valt, richt hij in 1985 samen met enkele partners de hypotheekverstrekker Rock Financial in de voorsteden van Detroit op. In tegenstelling tot de concurrentie besluit het bedrijf te adverteren in allerlei gratis blaadjes waarin koopwoningen worden aangeboden. Het blijkt een schot in de roos. Gilbert: ‘From the very beginning we could make the phones ring, even if we didn’t know what to do once they rang,’ Binnen de kortste keren telt Rock Financial dertig kantoren en is de onderneming actief in acht verschillende staten.

Op zaterdag 7 maart 1998 stuurt Gilbert zijn personeel een mail waarin hij aankondigt dat Rock Financial een nieuw pad zal inslaan. Gilbert is ervan overtuigd geraakt dat het nog jonge internet de markt voor hypotheekleningen op zijn grondvesten zal doen schudden, en hij wil zich dan ook volledig gaan richten op de online verstrekking van hypotheekleningen. ‘I am willing to spend as much to make this happen as is needed to get this true REVOLUTION going,’ schrijft Gilbert. ‘LET’S CHANGE THE MORTGAGE WORLD FOREVER.’ De knapste koppen binnen het bedrijf krijgen carte blanche om een website te bouwen waarmee in het hele land hypotheken verstrekt kunnen worden. Als de site rockloans.com een jaar later wordt gelanceerd, en na enkele uren al 50 mensen de site hebben bezocht, twijfelt Gilbert geen moment. ‘Fifty people? That’s it! We’re shutting down every branch in the country!’

De beslissing pakt goed uit. Klanten die online een aanvraag voor een hypotheeklening doen, ontvangen – dankzij software die een snelle scan maakt van het pand in kwestie en de financiën van de aanvrager – binnen acht minuten een offerte. Doordat alle stappen in het aanvraagproces digitaal worden vastgelegd, neemt bovendien de goedkeuringstijd van een hypotheeklening drastisch af: van een half jaar naar een maand. Het innovatieve bedrijfsmodel levert zo significante kostenbesparingen op.

Eind 1999 wordt Rock Financial overgenomen door softwarereus Intuit. De naam van de hypotheekverstrekker wordt veranderd in Quicken Loans en Gilbert – die aanblijft als leidinggevende – houdt 320 miljoen dollar aan de deal over. Na het barsten van de internetzeepbel koopt hij de onderneming in 2002 voor een fractie van de oorspronkelijke prijs weer terug. De daaropvolgende jaren profiteert Quicken Loans optimaal van de gekte op de Amerikaanse huizenmarkt. Het bedrijf weet de kredietcrisis goed te doorstaan en ziet het bedrag aan uitstaande leningen groeien van 12 miljard dollar in 2008 tot 79 miljard dollar in 2015.

Gilberts bemoeienissen met Detroit vangen in 2008 aan als Quicken Loans grote moeite heeft talloze vacatures op te vullen. ‘We had a huge opportunity in front of us,’ herrinert Gilbert zich. ‘The mortgage business had blown up. Competitors were reeling. Interest rates were very low.’ Er zijn duizenden hoogopgeleide financieel specialisten en ICT-ers nodig om de complexe systemen van de hypotheekverstrekker draaiende te houden, maar afgestudeerden laten het massaal afweten. Gilbert: ‘People would tell us, I love your company, but I want to go to Chicago or Boston or New York.’

De zakenman beseft dat hij met zijn onderneming in de saaie voorsteden van Detroit niet tegemoet kan komen aan de wens van jonge medewerkers om in urban hubs te wonen en werken. ‘If I wanted to attract kids from Harvard or Georgetown, there was no way it was going to happen in a suburb of Detroit, where you’re going to walk on asphalt 200 yards to your car in the middle of February and have no interaction with anyone in the world except who’s in your building.’ Als de huurcontracten van Quicken Loans vervolgens ten einde lopen, gaat Gilbert op zoek naar een aantrekkelijke plek waar alle afdelingen van de onderneming in één centraal hoofdkantoor ondergebracht kunnen worden. Cleveland (Ohio) is lange tijd een optie voor Quicken Loans. Maar uiteindelijk trekt Detroit aan het langste eind. Een verhuizing van duizenden werknemers naar Ohio is organisatorisch lastig. En in de buurstaat kan men niet op tegen de financiële steun die Michigan en de Motor City toezeggen: over een periode van 20 jaar kan Gilbert in Detroit rekenen op belastingvoordelen van in totaal maximaal 200 miljoen dollar.

In 2010 besluit Gilbert het hoofdkantoor van Quicken Loans te verhuizen van de suburbs naar downtown Detroit. Werknemers die besluiten mee te verhuizen naar de Motor City ontvangen van het bedrijf een huurtoeslag van 2.500 dollar in het eerste jaar en 1.000 dollar het jaar daarna. Bij aanschaf van een koopwoning kan er bovendien een speciale lening worden afgesloten, waarvan op termijn 20.000 dollar zal worden kwijtgescholden. Wat een hoop potentiële nieuwe medewerkers uiteindelijk over de streep trekt, is het gegeven dat – vooral dankzij de relatief lage woonlasten – de koopkracht van 43.000 dollar in Detroit op dat moment gelijk staat aan ongeveer 100.000 dollar in New York en 142.000 dollar in San Francisco.

Nieuw personeel wordt door Gilbert met open armen verwelkomd. Om de zes weken wordt er een introductiedag georganiseerd waar team members getrakteerd worden op een urenlange monoloog van de grote baas. Ism days worden deze dagen genoemd; een verwijzing naar een 19-tal kernprincipes (isms) die door Gilbert in het boek Isms in Action zijn beschreven. Enkele voorbeelden zijn:
– Numbers and money follow; they do not lead.
– Do the right thing
– Ignore the noise
– Obsessed with finding a better way
– There is no they
– We eat our own dog food
– You’ll see it when you believe it
– Yes before no
– A penny saved is a penny

De tegeltjeswijsheden staan tevens overal op de muren van het hoofdkantoor van Quicken Loans. Het gebouw in het hart van downtown Detroit is daarnaast van alle gemakken voorzien. Op de 10e verdieping, de etage waar de directie is gevestigd, bevindt zich zelfs een basketbalpleintje. En grote, open ruimten en glazen muren moeten de samenwerking en creativiteit bevorderen. ‘It’s cool, it’s different, it’s fun. People are walking around while they’re selling loans and throwing a football to each other. You don’t expect it,’ aldus een stagiaire in de herfst van 2014. Ook buiten het pand zorgt Gilbert goed voor zijn personeel. Zo beschikt Quicken Loans over een eigen beveiligingsdienst, kan er gebruikt worden gemaakt van leenfietsen en rijden er continu gratis shuttle tussen het hoofdkantoor en parkeerplaatsen vlak buiten downtown Detroit heen en weer.

De verhuizing van Quicken Loans naar downtown Detroit is een groot succes. ‘Our business is nowhere near what it would have been if we were still spread around the suburbs,’ zegt Gilbert eind september 2014. ‘On top of it, the creativity, the connectivity. Our people have never been as creative as they are now. There’s a buzz. Het bedrijf scoort bovendien hoog op het lijstje van beste werkgevers. En Gilbert gelooft dat Detroit daar een belangrijke rol in heeft gespeeld. Gilbert: ‘Who wants to work at a mortgage company, right? It’s because it’s Detroit. People want to become part of the Detroit story.’ Want, zo meent de miljardair: ‘You can intern in Chicago or New York and do fine. But if you come here, you have an opportunity to affect the outcome. That is a big selling point for this generation.’

Met zijn 1,67 meter lang is Gilbert, de haren altijd strak naar achter gekamd, en stijlvol gekleed, in de jaren na de verhuizing van het hoofdkantoor een opvallende verschijning. De gedreven zakenman beschikt over een tomeloze energie, en weet in gezelschappen moeiteloos de aandacht naar zich toe te trekken. De vader van vijf kinderen heeft grootse plannen met Detroits centrale zakencentrum. Door te investeren in de stad hoopt Gilbert niet alleen dat Detroit erop vooruitgaat, maar hijzelf ook. ‘Do well by doing good’ luidt dan ook zijn motto.

Het vastgoedbedrijf van Gilbert, Bedrock Real Estate Services, begint razendsnel – en veelal tegen spotprijzen – panden in het centrale zakendistrict op te kopen. Gilberts timing is, vanuit economisch standpunt bekeken, perfect. Vlak na de kredietcrisis was de leegstand in downtown Detroit namelijk opgelopen tot recordhoogte, en de prijzen van commercieel vastgoed hadden een dieptepunt bereikt. Gilbert: ‘In a way, there is something about hitting bottom. Until you hit bottom, people are reluctant to invest.’

Gilbert noemt zijn strategie de Big Bang. Doel is zoveel mogelijk bedrijven en werknemers aan te trekken. ‘To do this right, we have to control the real estate, because we need to offer companies a package and a process for moving their employees downtown,’ meent de miljardair. ‘Just telling them to go figure it out with a typical broker was not enough.’ Voor prijzen waar je in een stad als New York net een appartement kunt bemachtigen, koopt Gilbert in de Motor City volledige panden op. Veel van deze gebouwen hadden in de eerste helft van de 20ste eeuw nog symbool gestaan voor de industriële macht van de stad. ‘They’re like old-school sports cars. These were buildings with so much character, so much history. They don’t exist anywhere else,’ aldus Dan Mullen, één van de leidinggevenden van de vastgoedtak van het Gilbert-imperium. ‘And it was like, “Buy this parking garage, and we’ll throw in a skyscraper with it”.’ Voor iets meer dan twee miljard dollar weet Gilbert dankzij dit soort zogenaamde skyscraper sales in de periode 2011 tot 2017 bijna 100 gebouwen in het stadscentrum aan zijn vastgoedportefeuille toe te voegen.

Alle aangekochte panden worden eerst grondig gerenoveerd. Potentiële huurder krijgen daarna van Gilbert te horen dat ze een wezenlijke bijdrage aan de comeback van Detroit kunnen leveren. ‘And that sells,’ zo meent de zakenman. ‘Here you can actually see – what you do affect a great American city, and its hopefully historical comeback.’ Ongeveer de helft van de beschikbare kantoorruimte ‘verhuurt’ Gilbert uiteindelijk aan zijn eigen bedrijven. De overige plekken worden in de loop der tijd ingenomen door meer dan 100 andere ondernemingen die zich in downtown Detroit vestigen. Het zijn vooral ICT-bedrijven die zich, die met hulp van Detroit Venture Partners, een investeringsfonds van Gilbert, in Detroit vestigen. Elke nieuwe huurder brengt de droom van Gilbert, een levendig centrum als spil in de wederopstanding van de stad, weer een stukje dichterbij. En om deze droom niet uit het oog te verliezen, hangt er in Gilberts kantoor een foto van het downtown Detroit uit de jaren twintig van de vorige eeuw (zie de onderstaande foto). Samen met de stad Detroit en General Motors behoort Detroit’s monopoly man al een tijdje tot de belangrijkste grondbezitters en werkgevers in de stad.

In de lente van 2019 wordt Gilbert getroffen door een beroerte. Hij ondergaat een intensief rehabilatieprogramma en verschijnt pas in februari 2020 – gezeten in een rolstoel – weer in het openbaar. ‘When you have a stroke, here’s the problem with it: Everything is hard. Everything,’ zegt Gilbert dan tegen een verslaggever van Crain’s Detroit Business. ‘Like you wake up, getting out of bed is hard, going to the bathroom is hard, sitting down eating at a table is hard. You name it. You don’t get a break. You’re like trapped in your own body.’

Een paar maanden later heeft Gilbert groot nieuws: een deel van Rocket Companies, het moederbedrijf van Quicken Loans, zal naar de beurs worden gebracht. Quicken Loans, de grootste online hypotheekverstrekker in de VS, is Gilberts geldkoe. Het bedrijf heeft in 2019 – met dank aan de lage rentestanden – een topjaar gehad: bijna 900 miljoen dollar winst op een omzet van iets meer dan vijf miljard dollar. Quicken Loans wil het geld van de beursgang gebruiken voor overnames om de komende vijf tot tien jaar te groeien van een marktaandeel van 9 naar 25 procent. Gilbert verkoopt 8 procent van de aandelen en behoudt daarna nog 79 procent van de zeggenschap. In eerste instantie wil Rocket Companies 150 miljoen aandelen voor 20 tot 22 dollar per stuk op de markt brengen. Maar omdat door de coronacrisis de omstandigheden verslechteren wordt uiteindelijk besloten 100 miljoen aandelen te verkopen tegen een prijs van 18 dollar. De opbrengst van de IPO – initial public offering – neemt daardoor met honderden miljoenen dollars af. Desalniettemin is het nog altijd een van de grootste Amerikaanse aandelenemissies van het jaar.

Een kwetsbare Gilbert is op donderdag 6 augustus aanwezig op Wall Street om op de eerste handelsdag van Rocket Companies de openingsbel van de beurs te luiden. Aan het eind van de dag sluit het aandeel op 21,51 dollar: een toename van 19,5 procent. De dag daarna stijgt de koers naar 24,90 dollar. Maar precies een week later – op vrijdag 14 augustus – is de prijs alweer teruggevallen tot 18,96 dollar.

Dan Gilbert is eigenaar van meer dan 100 ondernemingen. Zo bezit hij het NBA-team de Cleveland Cavaliers en het Greektown Casino in downtown Detroit. Het grootste deel van deze bedrijven valt niet onder de beursgang. Dit geldt ook voor Bedrock Real Estate Services, de onderneming waarmee Gilbert het centrum van Detroit onder de hand heeft genomen. Door de aandelenemissie komt er nu een Chinese muur te staan tussen Quicken Loans en Gilberts andere bedrijven. Hierdoor zal het bijvoorbeeld minder makkelijk zijn om overtollig geld van Quicken Loans naar Bedrock over te boeken. Maar volgens Gilbert is dit geen probleem: Bedrock is inmiddels sterk genoeg om op eigen benen te staan.

Ander (corona)nieuws uit Detroit:
– Afgelopen week vielen er in Detroit drie coronadoden te betreuren. Het aantal Detroiters dat is overleden aan de gevolgen van het coronavirus staat inmiddels op 1496 (2 augustus: 1486 doden, 19 juli: 1463 doden, 5 juli: 1445 doden, 21 juni: 1428 doden, 7 juni: 1398 doden, 24 mei: 1366 doden, 10 mei: 1283 doden, 26 april: 1101 doden, 12 april: 674 doden, 29 maart: 125 doden, 15 maart: 0 doden).
– Uit een rapport van de University of Michigan dat op vrijdag 14 augustus is verschenen, blijkt dat de arbeidsmarkt in Detroit zich pas in 2023 weer zal hebben hersteld tot het niveau van begin 2020. De onderzoekers omschrijven de impact van de coronacrisis op de economie van de stad als ‘deep and long-lasting’. Er zijn sinds maart onder Detroiters al 63.000 banen verloren gaan. Verwacht wordt dat aan het eind van het jaar het werkloosheidspercentage in de stad zal zijn opgelopen tot 23,8 procent. Dit was eind 2019 nog 8,8 procent.
– Op dinsdag 4 augustus vond er in Leelanau County, een county in het noordwesten van Michigan, een vergadering van de countycomissie infrastructuur plaats. Een van de commissieleden, de Republikein Tom Eckerle, werd door een ander lid gevraagd waarom hij geen mondkapje op had. ‘Well this whole thing is because of them n*****s down in Detroit,’ antwoordde Eckerle. De voorzitter van de commissie, Bob Joyce, liet hem daarop weten dat hij dergelijke uitspraken niet tolereert. ‘I can say anything I want,’ was de reactie van Eckerle. ‘Black Lives Matter has everything to do with taking the country away from us.’ In een gesprek op een lokale radiozender liet hij later weten niets van zijn woorden terug te nemen: ‘I don’t regret calling it a n****r. A n****r is a n****r is a n****r. That’s not a person whatsoever.’ Eckerle maakte zijn opmerkingen op hetzelfde moment dat gouverneur Gretchen Whitmer racisme vanwege het onevenredig hoge aantal coronaslachtoffers onder minderheden tot gezondheidscrisis in Michigan had uitgeroepen. ‘#COVID19 has highlighted what Black & Brown communities have always known — inequities caused by systemic racism can be deadly,’ twitterde Whitmer op woensdag 5 augustus. ‘We’re confronting this head on.’ Een paar dagen later diende Tom Eckerle zijn ontslag als lid van de comissie infrastructuur in.

Bronnen:

Rocket Companies IPO priced at $18 a share, far below earlier estimates
Susan Tompor Detroit Free Press Aug 6, 2020
Dan Gilbert’s Rocket IPO soars more than 20% in trading
Susan Tompor Detroit Free Press Aug 6, 2020
Leelanau County official uses racial slur to blame coronavirus on Detroiters
Emma Dale Detroit Free Press Aug 7, 2020
‘I can say anything I want’: Michigan official defends using racist slur while refusing to wear a mask
Katie Shepherd August 7, 2020 WaPo

Quicken Loans looks to raise as much as $3.8 billion from IPO
JC Reindl and Susan Tompor Detroit Free Press Jul 28, 2020
Rocket Companies seeks to raise $3.8 billion in IPO
Jordyn Grzelewski The Detroit News Jul 28, 2020
Experts: Gilbert can afford Quicken IPO and Detroit development role
Jordyn Grzelewski The Detroit News Jul 9, 2020
Dan Gilbert guards Detroit headquarters in IPO
Susan Tompor Detroit Free Press Jul 10, 2020
Finley: Quicken IPO a red flag for Detroit
Nolan Finley The Detroit News Jul 8, 2020
Quicken Loans files paperwork for IPO under name Rocket Companies
Jordyn Grzelewski and Kalea Hall The Detroit News Jul 7, 2020
Quicken Loans IPO would richly value Detroit company — if it happens
Breana Noble and Jordyn Grzelewski The Detroit News Jun 12, 2020
UM forecast: Detroit employment, hammered by COVID-19, won’t rebound until 2023
Jordyn Grzelewski The Detroit News Aug 14, 2020

Een van de meest opmerkelijke verhalen uit de Detroitse misdaadgeschiedenis is zonder twijfel dat van Rick Wershe, oftewel White Boy Rick. De witte Wershe groeit begin jaren tachtig op in een bijna compleet zwarte buurt in het oosten van Detroit. Op zijn veertiende werkt hij al als drugskoerier voor de bende van de Curry Brothers. Wershe trekt in de daaropvolgende periode veel op met Johnny ‘Little Man’ Curry, de leider van de organisatie. Als Curry wordt opgepakt en in de gevangenis belandt, besluit Wershe op eigen houtje cocaïne uit Miami te importeren. Van zijn drugsgeld koopt Wershe onder meer een witte Jeep met op de achterkant de tekst The Snowman, een term die op de straten van de Amerikaanse getto’s verwijst naar iemand die drugs verkoopt. Wershe gaat in die tijd regelmatig gekleed in bontjassen, draagt riemen van goud en bezit een met diamanten ingezette Rolex.

In de lente van 1987 komt er abrupt een eind aan de carrière van de criminele tiener. Wershe wordt aangehouden met acht kilo cocaïne op zak en op grond van een zeer strenge drugswet – de zogenaamde lifer law – tot levenslang veroordeeld zonder de mogelijkheid tot vervroegde invrijheidstelling (parole). Volgens Steve Fishman, een van de advocaten van Wershe, is de zware straf mede te wijten aan overmatige media-aandacht. ‘They’re making a kingpin out of a kid who just turned 18…It’s a sad situation,’ aldus Fishman. ‘White Boy Rick, it just caught everybody’s imagination. Here’s this white boy in Detroit. And he’s this, and he’s that. Like he’s ordering the Curry Brothers around. That’s just complete horseshit.’ Fishman krijgt in 2010 bijval van de inmiddels vrijgelaten Johnny Curry. ‘Rick was nowhere near me from a scale of one to ten,’ verklaart hij. ‘I’m a 10. He is a two. Rick couldn’t touch me with a ten-foot pole. They made him way bigger than he was.’

Ook Wershe zelf is er in 2015 van overtuigd dat zijn imago een negatieve rol heeft gespeeld bij de strafbepaling. ‘I definitely think the nickname White Boy Rick has a lot to do with it because if you ask people about Rick Wershe they don’t know Rick Wershe, but if you say, “White Boy Rick” people act like they know who I am and they don’t know me.’ Wershe bestrijdt het beeld dat er van hem bestaat als een van de grootste drugsbaronnen uit de tweede helft van de jaren tachtig. Volgens hem ligt het genuanceerder. Via zijn vader zou Wershe op jonge leeftijd al in contact zijn gekomen met federale agenten en korte tijd voor hen als informant gewerkt hebben. ‘I was asked to go out there and get information about some people that were involved in the drug trade, and their connections, and how the drugs were coming in,’ aldus Wershe. In ruil voor zijn hulp claimt Wershe over een periode van twee jaar tijd 30.000 dollar te hebben ontvangen, en op kosten van de overheid onder meer bokswedstrijden in Miami en Las Vegas te hebben bezocht. Als Wershe op een gegeven moment door de betrokken instanties aan de kant wordt gezet, kan hij naar eigen zeggen de verleiding van het grote geld niet weerstaan. ‘Law enforcement got me involved in drugs, they left me involved in drugs when I stopped working for them,’ aldus Wershe in 2014. ‘I was blinded by the money and the women and the lifestyle in general. I was a kid. I was impressionable.’ Op eigen kracht zet White Boy Rick zijn criminele loopbaan voort. Totdat hij dus wordt gearresteerd en zijn leven in een hel verandert.

Op basis van gewijzigde wetgeving wordt het vergrijp waar Wershe voor is veroordeeld tegenwoordig bestraft met een maximale gevangenisstraf van 11 jaar. Toch zit Wershe, ondanks meerdere verzoeken tot vervroegde invrijheidstelling, langer vast dan sommige moordenaars. ‘I don’t use the word tragedy or injustice lightly, but I use it emphatically when I’m talking about Rick Wershe,’ zegt Scott Burnstein, een misdaadverslaggever die de zaak jaren intensief volgt, er in 2015 over. Ook Ralph Musilli, een van de advocaten van Wershe, meent datzelfde jaar dat zijn cliënt door het juridische systeem ernstig is benadeeld. ‘How can you give up a man’s life?’ vraagt hij zich af. ‘We’re talking about someone who went into prison at the age of 18 on a non-violent crime.’

Na dertig jaar achter de tralies te hebben gezeten, wordt Wershe in de zomer van 2017 wegens goed gedrag voorwaardelijk vrijgelaten. Maar voordat hij daadwerkelijk op vrije voeten komt moet hij eerst nog een celstraf in Florida uitzitten in verband met betrokkenheid bij een reeks autodiefstallen.

Uiteindelijk verlaat White Boy Rick op maandag 20 juli 2020 de gevangenis. ‘Thank God he’s free at last. This was a man who was as much a political prisoner as anyone in this country has ever seen,’ zegt zijn advocaat Musilli tegen The Detroit News. ‘What they did to this young man was reprehensible.’ De 51-jarige Wershe heeft inmiddels drie volwassen kinderen en zes kleinkinderen. Terug in Michigan zal hij nog een jaar onder reclasseringstoezicht staan. Wershe moet in die tijd een baan zoeken, zal de staat niet mogen verlaten en mag geen vuurwapen bezitten.

Wel zal hij voor het eerst in meer dan drie decennia tijd in Detroit van zijn vrijheid kunnen genieten.

PS: Begin 2019 kwam de film White Boy Rick uit. Ik schreef er toentertijd de volgende recensie over: https://www.detroithetboek.nl/zondag-6-januari-2019-filmrecensie-white-boy-rick/

Ander (corona)nieuws uit Detroit:
– Afgelopen week vielen er in Detroit vijf coronadoden te betreuren. Het aantal Detroiters dat is overleden aan de gevolgen van het coronavirus staat inmiddels op 1486 (19 juli 1463 doden, 5 juli: 1445 doden, 21 juni: 1428 doden, 7 juni: 1398 doden, 24 mei: 1366 doden, 10 mei: 1283 doden, 26 april: 1101 doden, 12 april: 674 doden, 29 maart: 125 doden, 15 maart: 0 doden).
– Na bijna vijf maanden dicht geweest te zijn, mogen de drie casino’s in Detroit vanaf woensdag 5 augustus de deuren weer openen. Maar dat betekent niet dat het meteen ‘business as usual’ is: slechts 15 procent van het maximale aantal bezoekers wordt toegestaan.
– Gouverneur Gretchen Whitmer heeft zich deze week uitgesproken tegen het voornemen van verschillende Republikeinse politici in Michigan om scholen te verplichten weer regulier onderwijs te verzorgen. ‘Keeping kids out of school is not a good option, but if the alternative is putting them back and perpetuating spread of COVID-19, there’s really no choice to be had,’ zei Whitmer op woensdag 29 juli tijdens een interview op CNN. Whitmer deed afgelopen week ook een klemmend beroep op de regering-Trump een nationale mondkapjesverplichting af te kondigen. En ze riep de Republeinen in de Senaat op bij het samenstellen van een nieuw steunpakket niet zuinig te zijn met de financiële hulp aan noodlijdende staten. Het tekort van Michigan is, voornamelijk door de coronacrisis, inmiddels opgelopen tot drie miljard dollar.

Bronnen:
‘White Boy Rick’ Richard Wershe Jr. freed after three decades locked up
Elisha Anderson Detroit Free Press Jul 20, 2020
White Boy Rick to be set free today after spending entire adult life in prison for selling drugs
Steve Neavling Jul 20, 2020 www.metrotimes.com
After 3 decades, ‘White Boy Rick’ Wershe Jr. to go free
Oralandar Brand-Williams and Christine Ferretti The Detroit NewsJul 12, 2020
Whitmer opposes making schools offer in-person classes
DAVID EGGERT www.apnews.com 29/7/2020
Detroit casinos to reopen at reduced capacity; new restrictions Up North
Paul Egan Detroit Free Press Jul 29, 2020
Whitmer: Senate GOP coronavirus relief package has no help for states
Paul Egan Detroit Free Press Jul 28, 2020

Wanneer je vanaf het vliegveld Detroit binnenrijdt, is het Michigan Central Station het eerste beeld van de stad dat je op je netvlies krijgt. Als een kasteel torent het oude treinstation hoog boven de rest van de omgeving uit.

Het Michigan Central Station, bouwjaar 1913, fungeert in de eerste helft van de vorige eeuw als het Ellis Island van Detroit: op sommige dagen doen wel 200 treinen gevuld met nieuwkomers het station aan. Vanaf 1950 begint het treinverkeer echter af te nemen. Dankzij goedkope tickets wordt vliegen een aantrekkelijker alternatief. Maar het is vooral de opkomst van de auto als vervoermiddel voor de massa die het treinstation de das omdoet.

Op 5 januari 1988 vertrekt de laatste trein vanuit het Michigan Central Station naar Chicago. En in de daaropvolgende periode valt het gebouw ten prooi aan verloedering en verval. Het treinstation wordt uiteindelijk in 1992 verkocht aan Matty Moroun (zie onderstaande foto). Moroun overleed afgelopen zondag, 12 juli 2020, op 93-jarige leeftijd. De vastgoedmagnaat en miljardair was decennialang een controversieel figuur in Detroit.

Manuel ‘Matty’ Moroun wordt in 1927 in Detroit geboren in een christelijk gezin met Libanese roots. Hij studeert scheikunde en biologie aan de University of Notre Dame (Indiana) en werkt na zijn afstuderen enige tijd in de garage van zijn vader in het oosten van Detroit. Enkele jaren later neemt Matty het familiebedrijf over om dat vervolgens uit te bouwen tot een transportonderneming met een miljardenomzet.

Eind jaren zeventig koopt Moroun de Ambassador Bridge (zie bovenstaande foto) die Canada en Detroit met elkaar verbindt. Het is de drukste grensovergang in de VS. Moroun verwaarloost echter het onderhoud, waardoor de tolbrug in de jaren ’90 in slechte staat verkeert. Door een toename van het internationale grensverkeer staan er in die tijd ook regelmatig files. Als de staat Michigan en Canada vervolgens besluiten Morouns monopolie te doorbreken door een tweede brug te bouwen, begint de Detroitse miljardair een jarenlange juridische strijd om het project tegen te houden. Maar Moroun vist achter het net en in 2018 wordt er begonnen met de bouw van de Gordie Howe Bridge. (De naam van de nieuwe brug – die naar verwachting in 2024 zal worden opgeleverd – verwijst naar de legendarische Canadese ijshockeyer die meerdere titels met de Detroit Red Wings won en wiens topsportcarrière vijf decennia omspande. Begin 2020 schreef ik dit stuk over Howe: https://www.detroithetboek.nl/zondag-19-januari-ongelooflijk-maar-waar-vijf-decennia-topsport/)

Moroun kocht tientallen jaren grote stukken grond op in Detroit. ‘For me to own land in Detroit, it was a badge of honor, and it was support for the city,’ zei hij hier in 2010 in een interview met de Detroit Free Press over. Maar net als bij de Ambassador Bridge kreeg Moroun de nodige kritiek te verduren omdat hij zo min mogelijk geld wilde besteden aan onderhoud. Zo nam hij pas in 2011, na hevige druk vanuit de gemeenschap, maatregelen om het verval van het Michigan Central Station (zie de bovenstaande foto, op de achtergrond is de Ambassador Bridge te zien) tegen te gaan. Er werd onder andere asbest verwijderd, opgehoopt water weggepompt en een hek om het voormalige treinstation geplaatst om. In de jaren daarna werd tevens de elektriciteit hersteld, een nieuwe goederenlift geïnstalleerd en puin uit de oude stationshal opgeruimd. Verder werd het Michigan Central Station na zonsondergang verlicht en werden er tientallen nieuwe ramen geplaatst.

De renovatiewerkzaamheden kostten Moroun tientallen miljoenen dollars. Maar met de wederopstanding van Detroit had de zakenman het er graag voor over. En in 2018 werd Moroun beloond voor zijn investeringen toen de Ford Motor Company bekendmaakte een campus voor zijn afdeling autonome en elektrische auto’s in en rondom het meer dan 100-jaar oude treinstation te willen vestigen. Het gebouw werd uiteindelijk voor 90 miljoen dollar verkocht aan de autoproducent.

Al enkele jaren is de leiding van het Moroun-imperium in handen van Matthew, de enige zoon van Matty. In vergelijking met zijn vader lijkt hij meer geneigd tot het sluiten van compromissen. ‘I grew up in a different time,’ zei Moroun bijvoorbeeld in een interview met de Detroit Free Press in 2018. ‘I’m trying to be civic-minded. I’m trying to open dialogue instead of fighting at every turn.’ John Mogk, een hoogleraar rechten aan Wayne State University die gespecialiseerd is in stedelijke vraagstukken, heeft dan ook goede hoop voor de toekomst. ‘I think the son taking over the company is a fresh opportunity for the company to work more closely with the residents in the areas of his properties to find solutions that benefit both the residents and the company,’ zei hij afgelopen week in The Detroit News.

Ander (corona)nieuws uit Detroit:

• Deze week viel er in Detroit één coronadode te betreuren. Het aantal Detroiters dat is overleden aan de gevolgen van het coronavirus staat inmiddels op 1463 (5 juli: 1445 doden, 21 juni: 1428 doden, 7 juni: 1398 doden, 24 mei: 1366 doden, 10 mei: 1283 doden, 26 april: 1101 doden, 12 april: 674 doden, 29 maart: 125 doden, 15 maart: 0 doden).
• Detroit heeft afgelopen week aangekondigd op maandag 31 augustus de coronadoden die in de stad zijn gevallen te willen eren. Het idee is in Belle Isle State Park de foto’s van slachtoffers op grote borden neer te zetten voor een all-day memorial drive.
• Het aantal nieuwe dagelijkse besmettingen met covid-19 ligt in Michigan stukken lager dan in recente brandhaarden als Texas en Florida. Michigan was begin juni een van de laatste staten waar de stay-at-home order werd versoepeld en de restaurants weer werden geopend. En waar Michigan in april nog op de derde plek stond qua aantal coronagevallen, telt de staat inmiddels minder nieuwe dagelijkse besmettingen dan het landelijk gemiddelde. Zo werden er afgelopen week dagelijks gemiddeld ongeveer 700 nieuwe besmettingen met het coronavirus gemeld, terwijl ditzelfde aantal in Florida op ongeveer 11.000 lag.
• Maar ook in Michigan is er weer reden tot zorg. Zo werden er de eerste helft van de maand juli al meer besmettingen met covid-19 gemeld in vergelijking met de gehele voorgaande maand. Het aantal dagelijkse coronagevallen is de afgelopen tijd opgelopen van 128 op maandag 8 juni tot 750 op zaterdag 18 juli. En ook het aantal ziekenhuisopnames stijgt weer: van 315 op donderdag 2 juli naar 415 op dinsdag 14 juli. Evenals het percentage positieve gevallen: van 2,6 procent eind juni naar 4 procent half juli. De R-waarde, oftewel het reproductiegetal, ligt bovendien weer boven de 1.
• Op maandag 13 juli ontvingen alle Michiganders een alarmbericht per SMS van gouverneur Gretchen Whitmer met daarin de melding van een verplichting tot het dragen van mondkapjes in openbare ruimtes en bij drukte buitenshuis. De Democratische gouverneur richtte zich daarnaast specifiek tot ondernemers: ‘Businesses must refuse entry or service to those who do not wear a face covering.’

Bronnen:

Current status of Michigan’s coronavirus crisis: Is glass half full or half empty?
Jul 15, 2020 Julie Mack
Manuel ‘Matty’ Moroun, controversial owner of Ambassador Bridge, dies at 93
John Gallagher Detroit Free Press Jul 13, 2020
Manuel ‘Matty’ Moroun, owner of Ambassador Bridge, dead at 93
Beth LeBlanc and Craig Mauger The Detroit News Jul 13, 2020
Ambassador Bridge owner Manuel ‘Matty’ Moroun dead at age 93
CHAD LIVENGOOD July 13, 2020 www.crainsdetroit.com
Morouns could chart new path following death of patriarch
Breana Noble The Detroit News Jul 14, 2020

Met meer dan drie miljoen downloads per aflevering hoort ‘This American Life’ tot de populairste podcasts ter wereld. Het programma loopt al sinds 1995 en iedere zondagavond (Amerikaanse tijd) verschijnt er een nieuwe aflevering van ongeveer uur lang. Het archief van ‘This American Life bestaat inmiddels uit meer dan 700 afleveringen en kan tegen betaling worden beluisterd. Nieuwe afleveringen zijn 10 weken gratis te downloaden en streamen.

‘This American Life’ wordt gepresenteerd door de 61-jarige Ira Glass (zie bovenstaande foto). Hij spreekt elke aflevering de proloog in en geeft aan welk onderwerp die week centraal staat. Daarna worden meestal in verschillende acts enkele korte verhalen verteld die iets met dat thema te maken hebben.

De beste afleveringen van ‘This American Life’ zijn echter die waarin de hele show aan één enkel verhaal wordt besteed. Zoals in ‘708: Here, Again’ van 12 juni 2020. Twee verslaggevers van het programma brachten in deze aflevering tijdens de Black Lives Matter-demonstraties een avond en nacht – van 20 tot 5 uur – door in een kruidenierswinkel in Brooklyn (New York City): Mr. Mango. Ze spraken er onder meer met betogers, een agent, een vaste klant en de eigenaar. Zie: https://www.thisamericanlife.org/708/here-again

Een soortgelijke aflevering verscheen twee weken later. ‘709: The Reprieve’ van 26 juni 2020 gaat over het Henry Ford Hospital in Detroit. ‘This American Life’ mocht vanaf half april – vlak nadat de piek in het aantal besmettingen in Detroit was bereikt – enkele maanden een kijkje achter de schermen nemen. Aan het woord komen onder meer artsen, psychologen, zieken en nabestaanden. Absolute aanrader, zie: https://www.thisamericanlife.org/709/the-reprieve

Het Henry Ford Hospital (zie bovenstaande foto), dat zich op enkele minuten lopen van het Motown Museum bevindt, maakt onderdeel uit van een keten (het Henry Ford Health System) van zes ziekenhuizen in grootstedelijk Detroit. De coronapandemie heeft het Henry Ford Health System financieel hard geraakt. Zo stegen de kosten de afgelopen maanden fors: er moest onder meer extra geld worden uitgegeven aan beschermingsmateriaal en overwerk. En omdat de reguliere zorg vrijwel stilviel, zakte ook de omzet in. Het Henry Ford Health System heeft 182,4 miljoen dollar aan steun van de federale overheid ontvangen om de gaten in de begroting te dekken. Probleem is wel dat dit nog geen 40 procent van het totale verwachte verlies voor 2020 (500 miljoen dollar) is. Er wordt daarom nu al rekening gehouden met de onvermijdelijke gevolgen: gedwongen ontslagen, langere wachtlijsten en minder (goede) zorg.

Ander (corona)nieuws uit Detroit:
– Deze week viel er in Detroit slechts één coronadode te betreuren. Het aantal Detroiters dat is overleden aan de gevolgen van het coronavirus bedraagt inmiddels 1445 (21 juni: 1428 doden, 7 juni: 1398 doden, 24 mei: 1366 doden, 10 mei: 1283 doden, 26 april: 1101 doden, 12 april: 674 doden, 29 maart: 125 doden, 15 maart: 0 doden).
– Na een periode waarin het aantal nieuwe besmettingen met covid-19 in Michigan gestaag afnam, loopt dit de laatste weken weer op. Zo werden er op donderdag 2 juli 543 nieuwe coronagevallen gemeld, het hoogste aantal sinds eind mei. Het zevendaagse gemiddelde is vanaf 15 juni gestegen van 152 naar bijna 400.
– In juni werd in Michigan bijna een kwart van de nieuwe besmettingen met het coronavirus geconstateerd bij personen tussen de 20 en 29 jaar oud. Een groot aantal jongeren (128) blijkt te zijn besmet na een bezoek aan Harper’s Restaurant & Brew Pub, een populaire kroeg in de universiteitsstad East Lansing. Harper’s beperkte weliswaar het aantal bezoekers tot 45 procent van de capaciteit en zette de tafels op bijna twee meter afstand van elkaar, maar op drukke momenten waren er nog steeds meer dan 200 mensen binnen. Buiten ontstonden bovendien rijen waar geen afstand werd gehouden en mensen droegen vaak geen mondkapjes. Verder werd er harde muziek gedraaid waardoor bezoekers moesten schreeuwen om elkaar te verstaan. En er werd ook gedanst en gezongen. Allemaal ideale omstandigheden voor het coronavirus om zich te verspreiden. Niet gek dan ook dat gouverneur Gretchen Whitmer op woensdag 1 juli ingreep en de sluiting van alle indoor bars in het grootste deel van Michigan aankondigde. ‘If we want to be in a strong position to reopen schools for in-person classroom instruction this fall, then we need to take aggressive action right now to ensure we don’t wipe out all the progress we have made.’ aldus de Democratische politica.

Bronnen:

• Michigan coronavirus cases spike heading into holiday weekend
  Meredith Spelbring Detroit Free Press Jul 2, 2020
• Coronavirus cases tied to East Lansing bar climbs to 152 in 13 Michigan counties
  Kristen Jordan Shamus Detroit Free Press Jul 2, 2020
• Michigan hospitals still expect to lose millions after $850M in federal coronavirus funds, Robin Erb, Bridge Magazine and Kristen Shamus, Detroit Free Press, Jul 1, 2020
• Whitmer orders indoor bars closed in most of lower Michigan, Beth LeBlanc and Melissa Nann Burke The Detroit News Jul 1, 2020

Het gebruik van buitensporig geweld door de politie tegen zwarte Amerikanen kent een lange geschiedenis. Amadou Diallo, Oscar Grant, Michael Brown, Freddie Gray, Laquan McDonald, Walter Scott, Tamir Rice, Aiyana Jones, Eric Garner, Breonna Taylor, Philando Castile en George Floyd. Het zijn de namen die in het collectieve geheugen van de zwarte gemeenschap gegrift staan. Maar deze lijst is verre van compleet. Er zijn namelijk talloze zwarte slachtoffers van politiegeweld waarvan de verhalen minder bekend zijn. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor Malice Green (zie onderstaande foto) uit Detroit.

Op 5 november 1992 wordt de 25-jarige Malice Green vlakbij een drugspand in het westen van Detroit (zie onderstaande foto, het gebouw is jaren geleden gesloopt) in zijn auto door twee witte agenten aangehouden. Wanneer de politiemannen Green om zijn rijbewijs vragen, begint hij in een kastje te rommelen en pakt wat van de grond. Vervolgens ontstaat er een worsteling waarna de agenten met zaklampen op hem inslaan. Green krijgt een beroerte en overlijdt op weg naar het ziekenhuis.

De twee agenten, Walter Budzyn en Larry Nevers, worden opgepakt en vervolgd voor doodslag. Veel zwarte Detroiters schrijven de dood van Green toe aan frustraties bij het duo over het feit dat ze al bijna twee decennia moeten dienen onder burgemeester Coleman Young, de zwarte burgemeester van Detroit die al jaren bezig was het politiekorps diverser te maken. ‘When they saw Malice Green, they saw Coleman Young and tried their best to beat his brains out,’ aldus de zwarte dominee Charles G. Adams in zijn column in de Michigan Chronicle. De burgemeester zelf verklaart op tv ‘that Green was literally murdered by police.’

Het proces tegen de twee agenten verdeelt grootstedelijk Detroit als vanouds in twee kampen. In tegenstelling tot een groot deel van de zwarte gemeenschap, zijn veel witten namelijk van mening dat Budzyn en Nevers worden opgeofferd om ongeregeldheden te voorkomen. De verdediging probeert nog de zaak te redden door twijfel over de persoonlijke omstandigheden van Green te zaaien. Maar zijn weduwe moet hier niets van weten: ‘It is time for the world to see through the excuses and face the truth – being black, unemployed and having used drugs did not kill Malice. Mr. Budzyn and Mr. Nevers killed my husband.’ Het juridisch team dat de politiemannen bijstaat, probeert tevens het proces te verplaatsen naar een plek waar een minder vijandige (lees: meer witte) jury kan worden samengesteld. Dit mislukt echter, waarna Budzyn en Nevers in augustus 1993 schuldig worden bevonden.

Na afloop klaagt het enige witte lid van de jury dat hij door de andere juryleden onder druk is gezet. Hij belt zelfs naar een radiozender om de verdediging zijn excuses aan te bieden. Beroepsprocedures nemen vervolgens jaren in beslag en er vinden meerdere herzieningen van het oorspronkelijke vonnis plaats.

Afgelopen vrijdag, op 19 juni, oftewel Juneteenth: de dag waarop ieder jaar het einde van de slavernij in de VS wordt gevierd, onthulde kunstenares Sydney G. James een muurschildering ter herinnering aan Malice Green. Dit Malice Green Mural Monument bevindt zich in het oosten van Detroit, op de grens met Hamtramck. Het adres is 16065 Hamilton Avenue.

Ander (corona)nieuws uit Detroit:
– Uit cijfers van het Johns Hopkins Coronavirus Resource Center blijkt dat Michigan in de eerste week van juni de enige staat in de VS was waar het aantal besmettingen met covid-19 met 50% afnam (zie bovenstaand plaatje).
– Het aantal Detroiters dat is overleden aan de gevolgen van het coronavirus staat inmiddels op 1428 (7 juni: 1398 doden, 24 mei: 1366 doden, 10 mei: 1283 doden, 26 apri: 1101 doden, 12 april: 674 doden, 29 maart: 125 doden, 15 maart: 0 doden).
– Governeur Gretchen Whitmer heeft de noodtoestand afgelopen donderdag verlengd tot 16 juli. ‘The aggressive measures we took at the start of the COVID-19 pandemic have worked to flatten the curve, but there is still more to be done to prevent a second wave,’ aldus de Democratische politica in een verklaring. Whitmer ligt al een tijd onder vuur van Republikeinen in Michigan die vinden dat ze de teugels moet laten vieren. Via het gerecht proberen ze nu de noodtoestand ongeldig te laten verklaren. Onderzoekers van Imperial College London en Oxford University menen echter dat er door Whitmers maatregelen tienduizenden levens zijn gered.

Bronnen:

• Whitmer extends Michigan’s state of emergency through July 16
  Beth LeBlanc The Detroit News Jun 18, 2020
• COVID-19 modeling site: Michigan one of three states ‘on track to contain’ virus
  Craig Mauger The Detroit News Jun 17, 2020

In de zomer van 2014 staat de rapper Rick Ross op het punt een optreden te geven in Detroit. Vlak voor aanvang wordt de show echter geannuleerd. In een verklaring die uitgegeven wordt door de organisatoren staat dat een groep van tussen de 100 en 150 personen Ross bedreigd zouden hebben. Hij blijkt voor het optreden geen ‘toestemming’ te hebben gehad van Trick Trick, een lokale rapper.

De op dat moment 40-jarige Christian Mathis – artiestennaam Trick Trick – is een bekend figuur in de Detroitse hiphopscene. Trick Trick groeide op in het ruige noordoosten van de stad, vlakbij de plek waar Eminem woonde, en is de leider van de groep Goon Sqwad. Zijn status kan in Detroit worden vergeleken met die van nachtburgemeester. Hij is onder meer de beschermheer van de door hemzelf ingestelde No Fly Zone-policy: artiesten uit de hiphopwereld die Detroit niets te bieden hebben, zijn er niet welkom. Oftewel: als je in de stad een show geeft, en daar geld mee verdient, staat daar bijvoorbeeld een ‘donatie’ of gastoptreden van een lokale rapper tegenover. En daar ging het in het geval van Ross mis. Die dacht als grote naam in de muziekwereld Trick Trick wel te kunnen negeren. Nou niet dus. En Ross was nog wel gewaarschuwd. Enkele maanden voor zijn show kwam namelijk het liedje ‘No Fly Zone’ (zie de onderstaande video) uit waarin Trick Trick, bijgestaan door hiphoplegende Royce da 5’9’’, de regels van zijn ‘beleid’ had uitgestippeld. ‘I’m just a phone call away. Come here without permission, I won’t hear shit you gotta say,’ rapt hij. ‘N****, I created these laws so I enforce ‘em. All we’re coming for is our portion. They don’t wanna do what we tell ‘em so we force ‘em.’

Net als in talloze andere Amerikaanse steden vonden er in Detroit de afgelopen twee weken vrijwel dagelijks demonstraties plaats naar aanleiding van de dood van George Floyd door politiegeweld. Op vrijdag 29 mei liep een vredige mars van duizenden betogers na het ondergaan van de zon uit op ongeregeldheden. De Detroit Police Department (DPD) arresteert die avond uiteindelijk 60 mensen. Meer dan driekwart van hen is volgens politiecommissaris James Craig niet uit Detroit afkomstig. ‘They came here to damage property and to throw rocks and bottles at our police,’ zegt burgemeester Mike Duggan de volgende dag. Enkele uren na de persconferentie van Duggan is het wederom mis. Er vinden onlusten plaats en de DPD arresteert 84 personen. Hiervan komen er 61 uit de voorsteden en 2 zelfs van buiten Michigan (Ohio en Tennessee). Het beeld is duidelijk: outsiders dragen voor een relatief groot deel bij aan de chaos in de stad. (Kanttekening: sommige Detroiters staan ingeschreven in de voorsteden om de hoge premies voor autoverzekeringen en gemeentelijke belastingen te ontlopen).

Op maandag 1 juni is Trick Trick een van de sprekers voorafgaand aan een nieuwe protesttocht. En hij heeft een duidelijke boodschap. ‘I’d like to reinitiate the No Fly Zone to all those folks coming across Eight Mile (noot: dit is de noordgrens van Detroit) and county lines to be disruptive in my city. I am patrolling these streets daily and I will roll up on you. You aren’t going to tear up my city.’

De demonstraties verlopen daarna een stuk rustiger. Maar of dat op het conto van Trick Trick te schrijven valt? Waarschijnlijk is het te wijten aan de samenwerking die het stadsbestuur zoekt met lokale activisten. En wat ook helpt is dat de Detroitse politie zich terughoudender opstelt. Vanaf woensdag 3 juni worden betogers die de avondklok van 20 uur aan hun laars lappen bijvoorbeeld niet meer gearresteerd.

Ander (corona)nieuws uit Detroit:
– Sinds half april is het aantal coronadoden in Detroit fors afgenomen: van rond de 300 per week, naar nu nog maar 5 per week. De afgelopen twee dagen (vrijdag 5 juni en zaterdag 6 juni) stierf er niemand in Detroit door covid-19. ‘We have nearly beaten this coronavirus,’ zei burgemeester Mike Duggan al tijdens een persconferentie op zaterdag 30 mei.
– Het aantal Detroiters dat is overleden aan de gevolgen van coronavirus staat inmiddels op 1398 (bijgewerkte cijfers: 24 mei: 1366 doden, 10 mei: 1283 doden, 26 april: 1101 doden, 12 april: 674 doden, 29 maart: 125 doden, 15 maart: 0 doden).
– In geheel Michigan mogen vanaf morgen (maandag 8 juni) alle restaurants en kroegen weer open en 50 procent van de maximale hoeveelheid gasten ontvangen.
– Volgens data van het Michigan Bureau of Labor Market Information is het werkloosheidspercentage in Detroit gestegen van 11 procent begin maart naar 48 procent op 7 mei. Het werkloosheidspercentage is daarmee twee keer zo hoog als het gemiddelde in Michigan, en drie keer zo hoog als in de rest van de VS.

Bronnen:

• Detroit sees peaceful night of protest with no arrests, no tickets issued
  Meredith Spelbring Detroit Free Press Jun 4, 2020
• Detroit protesters declare ‘victory’ as Chief Craig says he won’t enforce curfew
  Detroit Free Press staff Jun 4, 2020
• Inside Detroit Rapper Trick Trick’s No Fly Zone
  OCTOBER 7, 2014 https://www.blacdetroit.com/arts-culture/inside-detroit-rapper-trick-tricks-no-fly-zone
• No Fly Zone’ issued for outside agitators in Detroit protests against police brutality
  Branden Hunter Detroit Free Press Jun 1, 2020
• Duggan praises Detroiters for stemming violence, warns ‘we’re going to remain at risk’ Christine Ferretti The Detroit News Jun 2, 2020
• Protest crowd in Detroit disperses peacefully as young people take the lead Darcie Moran, Nancy Kaffer, Branden Hunter, Angie Jackson and M.L. Elrick Detroit Free Press Jun 1, 2020
• Michigan stay home order lifted: Read Gov. Whitmer’s full executive order Brian Manzullo Detroit Free Press Jun 1, 2020
• Detroit leaders say suburban troublemakers, not national groups, spoiled peaceful rally M.L. Elrick and Meredith Spelbring Detroit Free Press May 30, 2020
• Detroit officials, activists condemn violent protests: ‘They came here to damage property’ Meredith Spelbring Detroit Free Press May 30, 2020
• 84 protesters arrested in Detroit, majority from suburbs with two from other states Meredith Spelbring Detroit Free Press May 31, 2020
• Duggan issues Detroit curfew following violent protests Sarah Rahal The Detroit News May 31, 2020

De nineties hebben mij – geboortejaar 1979 – voor een niet onbelangrijk deel gevormd tot de persoon die ik vandaag de dag ben. In de periode tussen 1990 en 2000 raakte ik niet alleen verslingerd aan basketbal en hiphop, maar ontwikkelde ik ook een complexe haat-liefdeverhouding met de good ol’ US of A.

Tijdens mijn tienerjaren stond het internet in de kinderschoenen, en hadden we nog geen weet van zaken als smartphones, YouTube en Netflix. Films huurden we bij de videotheek. Gamen deden we op de Super Nintendo (NBA Jam!). En voor het nieuwste album van 2pac trok ik speciaal vanuit mijn toenmalige woonplaats Zoetermeer met de trein naar – de inmiddels failliete – platenzaak Plato in de Haagse binnenstad. De gekochte cd speelde ik vervolgens af op een veel te grote draagbare discman die om de haverklap oversloeg.

Met vrienden iets gaan doen, had ook de nodige voeten in de aarde. Je moest ze namelijk ‘ophalen’. Oftewel langsgaan bij hen thuis, en aanbellen om te vragen of ze zin hadden te komen basketballen. Als we dan eenmaal aan het spelen waren, droomde iedereen ervan de volgende Michael Jordan te worden.

De afgelopen weken zond Netflix de 10-delige documentaireserie The Last Dance uit. The Last Dance vertelt het verhaal van basketballegende Michael Jordan, en het seizoen 1997-1998 waarin hij met de Chicago Bulls voor de zesde keer kampioen werd in de NBA. Naast Jordan komen onder meer teamgenoten, tegenstanders, coaches, vrienden en familieleden aan het woord.

The Last Dance was voor mij een ware trip down memory lane. Even was ik weer terug in de sfeer van de jaren ’90. Door de sublieme muziekkeuze, de kleding (die veel te grote maatpakken!) en de beelden van hoekige Land Rovers. Maar vooral omdat alle ogen – net als toen – voor even weer gericht waren op de beste basketballer ooit: Michael ‘Air’ Jordan.

De makers van The Last Dance konden putten uit een berg aan archiefmateriaal. Maar bijzonder zijn met name de beelden van het seizoen 1997-1998, toen Jordan en de Bulls een jaar lang werden gevolgd door een cameraploeg. We zien de basketballers in onder meer het privévliegtuig van het team, tijdens trainingen en vlak voor en na wedstrijden.

The Last Dance wordt door velen al beschouwd als een van de beste sportdocumentaires ooit. And I couldn’t agree more. Hieronder mijn zeven favoriete citaten, scènes en liedjes uit de documentaire. Plus een aantal zaken die we niet te zien kregen.

1: ‘It’s something at the end of this rainbow that I’m fighting for. And I’m going to give every little bit to get to it.’ (Michael Jordan)

Scène: Jordan begint zijn carrière bij de Bulls in 1984. In de eerste aflevering van The Last Dance vertelt hij hoe hij met het team in een hotel overnacht. Op een avond kan de 21-jarige Jordan geen enkele ploeggenoot vinden. Totdat hij bij een van de hotelkamers aanklopt. Er wordt opengedaan en alle spelers blijken binnen te zitten. ‘It was like things I’ve never seen in my life as a young kid,’ herinnert Jordan zich. ‘You’ve got your lines over here. You’ve got your weed smokers over here. You’ve got your women over here.’ Jordan neemt een belangrijk besluit: hier gaat hij niet aan meedoen. ‘First thing I said is, I’m out.’

Achtergrond: Als The Last Dance één ding duidelijk maakt, dan is het wel dat Jordan een enorme drang had om altijd te willen winnen. En voor basketballen moest alles wijken: ‘It was all basketball. All the time.’ Het doel was vanaf het begin duidelijk: ‘To hold up that championship trophy.’

Muziek: Sirius – The Alan Parsons Project (1982). Het nummer waarmee de basisspelers van de Bulls tijdens thuiswedstrijden werden geïntroduceerd. Kippenvelmomentje hoor: ‘From North Carolina….’

2: ‘After this season we’re basically relieved of our duties.’ (Scottie Pippen)

Scène: In aflevering vijf speelt Jordan op 8 maart 1998 voor het laatst met de Bulls in New York tegen de Knicks. Het complex van de Knicks, Madison Square Garden, is zijn favoriete stadion. En Jordan neemt op treffende wijze afscheid. ‘I went back and grabbed the old pair of Jordan 1’s. The first shoe I wore in The Garden. So this is going to be the last shoe, being this is going to be the last time I’m playing in The Garden.’ In de rust doen Jordans voeten pijn. ‘But I’m having a good game, I don’t want to take them off.’ Aan het eind van de wedstrijd zien zijn sokken rood van het bloed. Maar de Bulls winnen wel met 102-89, vooral dankzij de 42 punten, 9 rebounds, 6 assists en 3 steals van Jordan.

Achtergrond: The Last Dance is de naam die Phil Jackson verzon voor het seizoen 1997-1998. Het management van de Bulls had de coach te kennen gegeven daarna niet meer met hem verder te willen. En daarmee werd indirect ook afscheid genomen van Jordan, die niet onder een andere trainer wilde spelen. Duidelijk was dat het team nog één mogelijkheid had om te vlammen. En Jackson hoopte dat zijn spelers daarbij vooral zouden genieten.

Muziek: A Tribe Called Quest – Can I Kick It? (1990). Terwijl we Jordan in The Garden op zijn bijna 15 jaar oude schoenen zien spelen, klinkt deze toepasselijke hiphopklassieker.

3 : ‘Oh, I hated them. And the hate carries to this day.’ (Michael Jordan)

Scène: Op 27 mei 1991 staan de Chicago Bulls op het punt de Detroit Pistons in de play-offs uit te schakelen. Met een B-ploeg op het veld besluiten de sterren van de Pistons vlak voor tijd, zonder hun tegenstanders de hand te schudden, naar de kleedkamer te vertrekken. De walk-off van de Pistons roept bijna 30 jaar na dato nog altijd sterke gevoelens op bij de toenmalige power forward/center van de Bulls, Horace Grant. ‘Straight up bitches,’ is zijn reactie in aflevering vier van The Last Dance op de actie van de Pistons.

Achtergrond: Aan het eind van de jaren ’80 zijn de Detroit Pistons en de Chicago Bulls de twee beste teams in de Eastern Conference van de NBA. Jordan is het uithangbord van de league. Probleem is alleen dat de Pistons, die dankzij hun fysieke en brutale spel de bijnaam Bad Boys verwerven, zijn eerste titel in de weg staan. De Bad Boys weten de Bulls in de play-offs van 1988 relatief simpel opzij te zetten: 4-1. Maar als de twee teams elkaar een jaar later weer treffen, komen de Bulls dankzij een ontketende Jordan op een 2-1 voorsprong. De Pistons realiseren zich dat het roer omgegooid moet worden, en ze besluiten hun pijlen in het vervolg op de superster van Chicago te richten. Bovenal moet voorkomen worden dat Jordan de lucht ingaat. Want, zo meent Piston-speler John Salley: ‘You have to stop him before he takes flight, because you know he’s not human.’ De agressieve wijze waarop de Pistons Jordan verdedigen, krijgt al snel de naam ‘The Jordan Rules’. Chicago heeft er geen antwoord op en de Bad Boys winnen drie wedstrijden op rij. Detroit verovert vervolgens zijn eerste NBA-titel, en ook het jaar daarna zijn ze – letterlijk – een maatje te groot voor de Bulls. Jordan is het zat. En in plaats van in mei 1990 op vakantie te gaan, traint hij vrijwel de hele zomer door: ‘I wanted to start fighting back. I put it in, just to get myself physically strong enough to go against Detroit.’ Hij krijgt er in een paar maanden 10 kilo aan spiermassa bij, en als de Bulls in mei 1991 wederom op de Pistons stuiten, blijken ‘The Jordan Rules’ geen effect meer te sorteren. De Pistons weten geen enkele wedstrijd te winnen, en Jordan en zijn teamgenoten behalen een paar weken later hun eerste NBA-titel door de Los Angeles Lakers te verslaan.

Muziek: Kool Moe Dee – How Ya Like Me Now (1987). Dit nummer valt in aflevering vier van The Last Dance te horen op het moment dat de Bad Boys voortijdig het veld verlaten.

4: ‘Winning has a price. Leadership has a price.’ (Michael Jordan)

Scène: ‘When people see this they’re going to say he wasn’t really a nice guy – he may have been a tyrant,’ zegt Jordan in aflevering zeven van The Last Dance. Om vervolgens zijn critici direct een weerwoord te bieden: ‘Well that’s you. Because you never won anything.’ In beelden van trainingen is te zien hoe Jordan zijn teamgenoten regelmatig sart, vernedert en – als het even wat minder gaat – op de huid zit. Hij raakt op een gegeven moment zelfs slaags met Steve Kerr. ‘Let’s not get it wrong,’ zegt Will Perdue, Bulls-center tussen 1988 en 1995, halverwege aflevering zeven. ‘He was an asshole. He was a jerk. He crossed numerous lines.’

Achtergrond: De hardheid van Jordan tegenover zijn teamgenoten diende een duidelijk doel. Jordan legde namelijk de lat niet alleen voor zichzelf extreem hoog, maar ook voor zijn medespelers. ‘Once you join the team, you live at a certain standard that I play the game. And I wasn’t going to take anything less,’ legt hij in The Last Dance uit. ‘I wanted to win, but I wanted them to win as well. That is how I played the game. That was my mentality.’ Bill Wennington, een center die van 1993 tot 1999 bij de Bulls speelde, is hem er uiteindelijk dankbaar voor: ‘He was pushing us all to be better. Because he wanted to win. And guess what, it worked.’

Muziek: KRS-One – Step Into A World (1997). Aan het begin van aflevering acht wordt aandacht besteed aan de indrukwekkende zegetocht van de Bulls in het seizoen 1995-1996. De ploeg uit Chicago – waarvan de kern wordt gevormd door Jordan, Pippen, Rodman, Toni Kukoc en Steve Kerr – wint 23 van de eerste 25 wedstrijden. En komt aan het eind van het seizoen uit op 72 overwinningen en 10 nederlagen, een record. ‘The Best. Ever. Anywhere.’ kopt The New York Times. (Het record van de Bulls werd overigens in 2016 verbroken door de Golden State Warriors: 73-9).

5: ‘I would never be able to find a tandem, another support system, another partner in the game of basketball like Scottie Pippen.’ (Michael Jordan)

Scène: Aflevering twee van The Last Dance is grotendeels gewijd aan Jordans rechterhand bij de Bulls: small forward Scottie Pippen. Zonder Pippen won Jordan niet. ‘And that’s why I consider him my greatest teammate of all time,’ aldus de superster van Chicago. Om zijn punt te benadrukken spreekt Jordan even later woorden uit die nog lang zullen naklinken: ‘Whenever they speak Michael Jordan, they should speak Scottie Pippen.’

Achtergrond: Tijdens de gloriejaren van de Bulls wordt Pippen zwaar onderbetaald: vijf van zijn ploeggenoten verdienen in 1997 meer. Pippen ontvangt dat jaar een salaris van 2,8 miljoen dollar, terwijl de middelmatige center Luc Longley bijvoorbeeld 400.000 dollar meer krijgt. (Jordan verdient dat jaar overigens 33 miljoen dollar, wat in reële termen nog altijd een NBA-record is). Oorzaak is het contract dat Pippen in 1991 tekende: 7 jaar voor 18 miljoen dollar. Pippen koos toentertijd voor zekerheid, legt hij in The Last Dance uit. ‘I felt like I couldn’t afford to gamble myself getting injured and not being able to provide. I needed to make sure that people in my corner were taken care off.’ Met dat laatste doelde Pippen onder meer op zijn vader en broer, die beiden in een rolstoel zaten.

Muziek: Naughty by Nature – Hip Hop Hooray (1993). Halverwege aflevering zes zijn Jordan en Pippen op weg naar hun derde kampioenschap. De beelden van de Bulls die stuk voor stuk hun tegenstanders oprollen, worden ondersteund door deze megahit.

6: ‘I want to go out there and get my nose broke and get cut. I want to feel that.’ (Dennis Rodman)

Scène: In aflevering drie van The Last Dance legt Dennis Rodman uit hoe hij de kunst van het rebounden onder de knie heeft gekregen. Aan het begin van zijn carrière gaat hij regelmatig vroeg in de ochtend met vrienden naar een sportzaal om uren te oefenen op het vangen van afvallende ballen. In de woorden van Rodman zelf: ‘Shoot over here, shoot over here, shoot over here. React, react, react.’ Daarnaast maakt hij een intensieve studie van de wijze waarop zowel tegenstanders als ploeggenoten schieten. ‘You got a Larry Bird: it’s going to spin. When Michael shoot over here, I’d position myself right there,’ aldus Rodman.

Achtergrond: Dennis Rodman behoort tot de meest kleurrijke figuren uit de sportgeschiedenis. In de laatste aflevering van The Last Dance knijpt hij er bijvoorbeeld midden in de finale tegen de Utah Jazz in 1998 tussenuit om een potje te worstelen met Hulk Hogan. En als Rodman een paar dagen later voor de vijfde keer NBA-kampioen wordt, staat er een wild feest op de agenda. ‘I’m about to do a lot of illegal drugs. That’s what it is,’ vertelt hij een journalist terwijl de camera draait. Rodman was wellicht een ongeleid projectiel met een uitgebreide handleiding. Maar op het veld konden zijn teamgenoten altijd op hem rekenen. Jordan noemt Rodman in The Last Dance bovendien een van de slimste spelers die hij kende: ‘He had no limits in terms of what he did.’

Muziek: Big Pun – Still Not a Player (feat. Joe) (1997). Aflevering vier opent met dit nummer. Ondertussen zien we dat Rodman halverwege het seizoen 1997-1998 toestemming krijgt voor een vakantie van 48 uur naar Las Vegas. Hij neemt het ervan en keert uiteindelijk pas veel later terug bij de Bulls.

7: ‘I wouldn’t want to be like Mike. It’s an impossible task.’ (Tim Hallam, PR-directeur Chicago Bulls)

Scène: In aflevering zes ligt Michael Jordan ergens halverwege het seizoen 1997-1998 met een sigaar op een bank in zijn hotelkamer. Het is een van de weinige plekken waar hij rust kan vinden. ‘This is not a lifestyle you envy. Being confined to this room,’ zegt Jordan. Hij lijkt zich al volledig verzoend te hebben met het onvermijdelijke einde van zijn carrière: ‘I’m there.’

Achtergrond: ‘The most famous man on the planet is here.’ Zo introduceert Oprah Winfrey Michael Jordan in de eerste aflevering van The Last Dance als gast in haar populaire talkshow. Beelden uit die tijd tonen de gekte rondom Jordan aan. Zodra hij zich in het openbaar begeeft wordt hij omringd door talloze fans en verslaggevers: het is als bijen die reageren op honing. Wanneer sommige journalisten in 1993 de moord op Jordans vader in verband brengen met de mogelijke gokverslaving van de basketballer is de maat echter vol. Na drie titels op rij te hebben gewonnen, kan hij geen motivatie meer opbrengen voor een leven als topbasketballer. Jordan neemt – voor het eerst, maar niet voor het laatst, zo weten we nu – afscheid van de NBA.

Muziek: Coolio – Fantastic Voyage (1994). In aflevering zeven van The Last Dance zien we hoe Michael Jordan een contract tekent bij de Chicago White Sox. Hij wordt vervolgens in de zomer van 1994 ondergebracht bij een filiaal van de honkbalploeg in Alabama. Het liedje van Coolio past perfect bij de opmerkelijke carrièreswitch.

Tot slot nog enkele zaken die we niet te zien kregen in The Last Dance:

• In 1994 en 1995 moet de NBA het (vrijwel) zonder Jordan stellen. De Houston Rockets maken dankbaar gebruik van de afwezigheid van de beste basketballer ter wereld en worden onder aanvoering van Hakeem ‘The Dream’ Olajuwon twee keer op rij kampioen. Er wordt in The Last Dance met geen woord over gerept.
• De Bulls winnen in zowel 1997 als 1998 in de finale van de play-offs van de Utah Jazz. Grote afwezige in The Last Dance is de sterspeler van de ploeg uit Salt Lake City: Karl Malone. ‘The mailman always delivers,’ klonk het toentertijd. Maar nu wilde Malone, ondanks herhaaldelijke verzoeken, niet meewerken. Vorig jaar gaf Malone nog wel een interview – goede baard! – waarin hij werd gevraagd naar zijn mening over Jordan. Zijn antwoord maakt duidelijk dat er sprake is van flink wat oud zeer. https://www.youtube.com/watch?v=bqQMw235cjw
• Nog iemand waarvan we geen interview te zien hebben gekregen: Rik ‘The Dunking Dutchman’ Smits. Wel zien we Smits een paar keer terug in archiefbeelden. Bijvoorbeeld als er voorafgaand aan de All-Star Game in 1998 een groepsfoto van de topspelers uit de Eastern Conference wordt genomen. Wat waren dat vroeger trouwens geweldige wedstrijden. Tip voor de NBA-bobo’s: stop per direct met de zoutloze opzet van de huidige All-Star Game. Maak het weer East vs. West, en laat de spelers gewoon in hun eigen teamtenues basketballen. Pas dan ga ik weer kijken.
• De walk-off van de Detroit Pistons in 1991 komt in een iets ander daglicht te staan als je weet dat Michael Jordan 24 uur eerder in media had gezegd dat de Bad Boys ‘undeserving champions’ en ‘bad for basketball’ waren. Had toch wel vermeld mogen worden.
• De relatie tussen Michael Jordan en de Bad Boys was dus niet geweldig. En Jordan zou er zelfs verantwoordelijk voor zijn geweest dat Isiah Thomas – de fenomenale point guard van de Pistons – niet werd geselecteerd voor het Dream Team in 1992. Thomas had zich met de Bad Boys in de league niet geliefd gemaakt. En zijn toevoeging aan het sterrenensemble zou de harmonie volgens velen niet ten goede zijn gekomen. In de woorden van Jordan: ‘Would Isiah have made a different feeling on that team? Yes.’ Maar in The Last Dance ontkent Jordan dat hij degene is geweest die Thomas uit de ploeg heeft gehouden. ‘You want to attribute it to me, go ahead and be my guest. But it wasn’t me,’ zegt hij in aflevering vier. In aflevering drie van de podcast The Dream Team Tapes (aanrader) – titel: The Cool Kids All Sign On…But They Don’t Include Isiah – laat verslaggever Jack McCallum echter een opname horen van een oud interview met Jordan dat een ander licht op de zaak werpt. De basketballer vertelt over een gesprek met Rod Thorn, voorzitter van het Amerikaans Olympisch Comité. En daarin was Jordan glashelder over wat een selectie van Thomas voor gevolgen zou hebben: ‘Rod, I won’t play if Isiah Thomas is on the team.’
• Veel vrienden heeft Jordan niet gemaakt in de NBA. Oud-ploeggenoot Horace Grant lijkt in ieder geval helemaal klaar met hem te zijn. https://www.espn.com/nba/story/_/id/29195428/horace-grant-says-michael-jordan-lied-last-dance-calls-snitch
• Is Jordan nou de GOAT of niet? De nieuwswebsite FiveThirtyEight vergeleek de prestaties van Michael Jordan en LeBron James.
• Jordans jeugd in North Carolina had in The Last Dance wat mij betreft wel wat verder uitgediept mogen worden. Maar niet getreurd. ESPN-verslaggever Wright Thompson schreef er namelijk een steengoede longread –‘Every history is deeply personal. Every history is unique’ – over. Het stuk is een absolute aanrader. https://www.espn.co.uk/nba/story/_/id/29180890/michael-jordan-history-flight
• Ook aardig is de podcast ’30 for 30’, waarin elke aflevering van The Last Dance wordt nabesproken met Jason Hehir, de regisseur van de documentaireserie. http://www.espn.com/espnradio/podcast/archive/_/id/19472136
• Het verhaal van The Last Dance eindigt in 1998 met het tweede afscheid van Jordan. Na drie jaar keert hij echter opnieuw terug in de NBA: bij de Washington Wizards. Hoewel Jordan met de ploeg uit de Amerikaanse hoofdstad de play-offs niet weet te halen, en hij duidelijk niet meer zo goed is als voorheen, speelt hij niet slecht: 2001-2002: 22,9 punten per wedstrijd, 2002-2003: 20,0 punten per wedstrijd. De basketballer wordt bovendien in beide seizoenen geselecteerd voor de All-Star Game. In 2003 gaat hij op 40-jarige leeftijd definitief met pensioen. Jordans indrukwekkende career NBA statistics: 30.1 punten per game, 6.2 rebounds per game en 5.3 assists per game. Zes jaar later wordt hij toegelaten tot de Hall of Fame. En in 2010 koopt Jordan voor 180 miljoen dollar de Charlotte Hornets. Sportief succesvol is het team de afgelopen tien jaar niet geweest. Toch hoeft Jordan – die in 2016 van president Obama de Presidential Medal of Freedom krijgt toegekend – niet ontevreden te zijn. De waarde van de Hornets wordt inmiddels namelijk geschat op een slordige 1,5 miljard dollar.
• Bijzonder interview van Mart Smeets met Jordan uit 1990. Let wel, dus nog voor zijn eerste kampioenschap. https://www.youtube.com/watch?v=3DhuKM7dheU