Zondag 17 februari: Amerika heeft afscheid genomen van een politieke reus.

Geduld is een schone zaak.

Sinds 1955 heeft de Democraat John Dingell als lid van het Huis van Afgevaardigden decennialang elke sessie van het parlement een wet voor een nieuw nationaal zorgstelsel ingediend. Maar pas als Barack Obama in 2008 de verkiezingen wint, komt er schot in de zaak. Na een felle strijd van 14 maanden, waarbij geen enkel Republikeins Congreslid de Affordable Health Care Act for America (Obamacare!) steunt, ondertekent de eerste zwarte Amerikaanse president op 23 maart 2010 de wet in de East Room van het Witte Huis. Als een van de grootste voorvechters van de Affordable Health Care Act krijgt de 83-jarige Dingell – ‘Today is a day that is going to rank with the day we passed the civil rights bill in 1964,’ – bij die gelegenheid een prominente plek links naast Obama toebedeeld. Trots kijkt hij toe hoe de president zijn handtekening zet.

John Dingell wordt op 8 juli 1926 in Colorado Springs (Colorado) in een Pools-Amerikaans gezin – Dingell is afgeleid van Dzieglewicz – geboren. Zijn vader is actief in de vakbeweging en verhuist de familie al snel naar Detroit, waar hij de verkiezing voor een zetel in het Huis van Afgevaardigden wint. Dingell groeit hierdoor grotendeels op in Washington D.C ., waar hij later ook rechten aan Georgetown University gaat studeren. Na gediend te hebben in de Tweede Wereldoorlog is hij onder meer enige tijd werkzaam als advocaat en officier van justitie in Detroit. Als zijn vader in 1955 sterft, wint Dingell de speciale verkiezing om diens zetel voor een district dat een gebied ten westen van de Motor City beslaat. Hij is dan net 29 jaar.

De 1,86 meter lange politicus zal uiteindelijk bijna 60 jaar lid van het Huis van Afgevaardigden zijn: een record. In die periode speelt Dingell een rol bij de totstandkoming van belangrijke wetten als de Clean Air Act (1963), de Civil Rights Act (1964), de National Wilderness Act (1964), Medicare (1965), de National Environmental Policy Act (1970), de Prescription Drug Marketing Act (1988), de Energy Independence and Security Act (2007) en dus ook de Affordable Health Care Act for America (2010).

Waar Ted Kennedy – senator voor de staat Massachusetts van 1962 tot 2009 – bekendstond als ‘The Lion of the Senate’, verwerft Dingell als langstzittend lid van het Huis van Afgevaardigden de bijnaam ‘The Dean of the House’. Hij bezit een encyclopedische kennis, is loyaal en kan over het algemeen goed samenwerken met Republikeinse Congresleden.

Gedurende zijn gehele politieke loopbaan strijdt Dingell voor de belangen van de auto-industrie. Hij gelooft immers dat de ‘Big Three’ uit Detroit – General Motors (GM), Ford en Chrysler – essentieel zijn voor de Amerikaanse middenklasse. Mede dankzij Dingell wordt in 2009 een steunpakket van 80 miljard dollar opgetuigd om Chrysler en GM te redden.

Dingell hoort tot de rechtervleugel van de Democratische Partij. Door zijn nauwe banden met de auto-industrie botst hij bijvoorbeeld regelmatig met de milieubeweging. Daarnaast staat Dingell lange tijd pal voor het Tweede Amendement (‘the right to keep and bear arms’), en stemt hij regelmatig tegen verruiming van de abortuswetgeving.

In november 2014 wordt Dingell door president Obama onderscheiden met de Medal of Freedom: de hoogste burgerlijke Amerikaanse onderscheiding voor ‘people who have made an especially meritorious contribution to the security or national interests of the United States, world peace, cultural or other significant public or private endeavors.’ Enkele maanden later gaat de inmiddels 88-jarige volksvertegenwoordiger – ‘I never wanted any other job’ – met pensioen. Maar dat betekent niet dat hij uit de schijnwerpers verdwijnt. Dingell ontdekt namelijk Twitter, en bouwt al snel een grote fanschare op. Zijn favoriete doelwit is president Donald Trump, die door Dingell wordt verafschuwd. Wanneer Trump in augustus 2017 na de rellen in Charlottesville (Virginia) tussen witte nationalisten en tegendemonstranten verklaart dat er aan beide kanten ‘very fine people’ aanwezig waren, tweet de veteraan van de Tweede Wereldoorlog het volgende: ‘I signed up to fight Nazis 73 years ago and I’ll do it again if I have to. Hatred, bigotry, & fascism should have no place in this country.’ Een jaar later haalt Dingell opnieuw genadeloos hard uit naar de Republikeinse president: ‘I wouldn’t trust his silly ass to pour piss out of a boot if the instructions were written on the heel.’

De laatste dagen van zijn leven is Dingell volgens zijn vrouw Debbie, die in 2015 de verkiezing om diens oude zetel makkelijk wint, nog hartstikke helder. Hij krijgt vrienden op bezoek thuis in Dearborn (een voorstad ten westen van Detroit), en zowel president Clinton als president Bush bellen met hem. Op donderdag 7 februari 2019 sterft Dingell op 92-jarige leeftijd vredig aan prostaatkanker.

‘Today, we have lost a beloved pillar of the Congress and one of the greatest legislators in American history…His memory will stand as an inspiration,’ is de reactie van de voorzitter (Speaker) van het Huis van Afgevaardigden, Nancy Pelosi, op het overlijden van haar partijgenoot. Om het voormalig Congreslid te herdenken beveelt president Trump alle vlaggen op Amerikaanse overheidsgebouwen halfstok te hangen. ‘Deepest sympathies to Congresswoman Debbie Dingell and the entire family of John Dingell…A great reputation and highly respected man,’ tweet hij bovendien.

De dag na zijn overlijden verschijnt er een ingezonden brief van Dingell in de Washington Post getiteld ‘My Last Words for America’. ‘As I prepare to leave this all behind, I now leave you in control of the greatest nation of mankind and pray God gives you the wisdom to understand the responsibility you hold in your hands,’ schrijft het langstzittende Congreslid uit de Amerikaanse geschiedenis aan zijn landgenoten.

59 jaar en 21 dagen, 11 presidenten, honderden wetten, tientallen gewonnen verkiezingen en meer dan 25.000 uitgebrachte stemmen in het Huis van Afgevaardigden.

Het leven van John Dingell stond tientallen jaren lang volledig in het teken van het dienen van zijn land. Evenals zijn oude politieke bondgenoten John en Robert Kennedy ligt de WO2-veteraan nu begraven op Arlington National Cemetery.